Afgelopen zomer besloot ik, NLsportpsycholoog Katja, er tussenuit te gaan om een lang gekoesterde droom waar te maken: te voet op pelgrimstocht, vanuit Hillegom in de Duin- en Bollenstreek naar Santiago de Compostela in Spanje. In bijna 1.500 kilometer doorkruiste ik Nederland en België, en via Frankrijk wandelde ik langs de kust van Spanje over de Camino de Santiago. Niet alleen een fysieke uitdaging, maar zeker ook een mentale en emotionele. Tijdens zo’n lange, uitdagende reis was het onvermijdelijk dat mijn batterijen soms leegliepen. Hoe gebeurde dat en hoe laadde ik weer op?
In drie blogs geef ik je een inkijkje in mijn Caminodagboek. Lees ook Lichaamskracht en Denkkracht terug. Dit is deel III: Gevoelskracht.
Sociale pieken en dalen
“Er is een Middeleeuwse markt in het stadje. Dat zou ik normaal gesproken heel leuk zou vinden, maar in mijn eentje vind ik er helemaal niet zoveel aan. Opeens kan ik mijn onbestemde gevoel plaatsen: ik voel me alleen en mis thuis.” (Verslinder: eenzaamheid)
De Camino is een sociale bezigheid, je komt overal andere wandelaars tegen. Toch kun je emotionele steun missen. Ook als je op reis bent voor een toernooi of trainingskamp, zijn je vertrouwde vrienden en familie vaak niet in de buurt om je gevoelens en belevenissen mee te delen.
“Het praten met mijn nieuwe pelgrimsmaat gaat makkelijk. Ik kom op de Camino veel mensen tegen met wie het na een ‘waar kom je vandaan’ en ‘waar ga je naartoe’ wel ophoudt, slechts een enkele keer zit er iemand tussen met wie je makkelijk je gevoelens deelt en die ook jou in vertrouwen neemt.” (Opladers: gevoelens delen, vriendschap)
Gevoelens delen lucht op. Ook je sport of werk is vaak leuker als je momenten met iemand kunt delen en samen kunt lachen.
“Morgen scheiden onze wegen, ik heb tegen mijn wandelgenoot gezegd dat ik graag alleen op pad wil. Plots bekruipt me een onbestemd, onzeker gevoel: nu moet ik zelf mijn onderkomens weer regelen en de weg vinden. Lukt dat me wel in het Frans? De hitte erbij, ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet. Morgen is vast alles weer goed, maar nu even niet.” (Oplader: eigen pad kiezen; Verslinders: een relatie beëindigen, angst)
Op de Camino leer je om je grenzen aan te geven en om eerlijk te zijn. Om het te zeggen als je liever alleen loopt. Je eigen pad kiezen geeft een gevoel van vrijheid. Toch blijft dat spannend, en onzekerheid speelt op als je het weer in je eentje moet gaan doen.
Genieten van je eigen pad
“Ik zit op een kerkpleintje in Zuid-Frankrijk, in de schaduw met een biertje en mijn boek. Ineens voel ik me echt op vakantie. Niets hoeft. Laat ik dit gevoel verankeren en vaker stilstaan bij de lange vakantie die ik mezelf gegund heb.” (Opladers: genieten, ankeren van gevoel)
Presteren met plezier houd je langer vol. Ook op de Camino werk je toe naar een doel. Je voelt je krachtiger als je dat doet terwijl je geniet van de weg er naartoe.
“Ik zing keihard terwijl mijn de wind mijn woorden wegblaast. Dat is zeker ook iets wat in de loop van de Camino is veranderd: in het begin zong ik alleen in mijn hoofd, toen soms heel zachtjes hardop, en nu uit volle borst.” (Opladers: je hart volgen, durven, muziek)
Durf te doen waar jij zin in hebt en waar jij blij van wordt zonder je iets aan te trekken van wat men zou kunnen denken.
Trots!
“De aankomst in Santiago voelt gek. Ik kijk glimlachend naar de kathedraal, loop gedecideerd naar het midden van het plein, maar voel niet veel. Ik word meteen door een groepje gevraagd of ik foto's wil maken, en natuurlijk vragen ze waar ik vandaan kom. Vol bewondering feliciteert één van hen me, helemaal vanuit Nederland hierheen gewandeld! Ik krijg twee zoenen voor deze prestatie. Dat brengt bij mij het besef en ik slik mijn tranen weg. Als ik trots mijn wandelstok boven m’n hoofd houd, begint iedereen om me heen te klappen en te juichen. Wat een moment.” (Oplader: trots zijn)
Mensen kijken vaak naar wat niet goed gaat, wat beter kan, en zijn bescheiden over eigen prestaties. Durf trots te zijn op wat je dankzij je eigen inspanningen hebt bereikt. Dat is belangrijk voor je welzijn en zelfvertrouwen.
Oplaadtips
Dit voorbeeld van een lange wandeltocht lijkt misschien heel specifiek. Toch zou je het kunnen zien als metafoor voor een wandeling door het leven. Eigenlijk werkt het leeglopen en opladen van de batterijen in dagelijkse routines en prestaties niet heel anders. Iedereen komt andere verslinders tegen, dat wel, en ook je opladers zijn persoonlijk. Oplaadtip: houd in een normale week eens een dagboek bij en breng de belangrijkste verslinders en opladers van jouw Gevoelskracht in kaart. Gebruik je creativiteit (ook een oplader van je gevoelsbatterij!) en maak het dagboek visueel! Teken de opladers en verslinders die je deze week tegenkomt. Gebruik onderstaande reflectievragen.
Wanneer zit je niet lekker in je vel en wat voel je dan? Laat je negatieve emoties toe?
Hoe zorg je voor genoeg positieve emoties? Denk aan delen van gevoelens, tijd doorbrengen met vrienden en familie en aandacht geven aan wat je plezier geeft.
Wat geeft jou een goed gevoel? Doe daar meer van!
Wil jij een lege batterij sneller herkennen en jezelf op tijd weer opladen? Neem vrijblijvend contact op via het formulier onderaan deze pagina.
留言